Ամուսինս նախկին ամուսնությունից ունի դուստր՝ Լիզան, որն այժմ 10 տարեկան է։ Նա այնքան գա րշելի բնավորություն ունի, ինձ թվում է, որ ամուսնուս նախկին կինը դրդում է նրան դիտմամբ փչ ացնել իմ կյանքը։ Շաբաթը հինգ անգամ ես կատարյալ կին եմ ամուսնուս համար և մենք պարզապես կատարյալ ենք: Միայն հանգստյան օրերին ես բնակարանում վերածվում եմ լրացուցիչ կնոջ։
Երբ Լիզան գալիս է մեզ մոտ, նա թելադրում է իր կանոնները և ես և ամուսինս պետք է ենթարկվենք նրան։ Նրան դուր չի գալիս, թե ինչպես եմ ես պատրաստում, ուստի ամուսնուս նախկին կինը նրան առանձին ճաշ է տալիս, որ տանի իր հետ տարայի մեջ: Կարծես երեխային սովի ենք մատնում, բայց ոչ: Նա հատուկ ցույց է տալիս իր հայրիկին, որ ես վատ եմ պատրաստում:
Նա դի տավորյալ հյութը լցրեց բազմոցի վրա, որտեղ նա քնում է, որպեսզի տեղափոխվեր մեր սենյակ: Իհարկե, նա հրաժարվեց ինձ հետ քնել, ուստի ես գնացի հատակին քնելու, իսկ գոհ Լիզան մնաց հայրիկի մոտ։ Ինձ նյ արդայնացնում է, որ Լիզան բառացիորեն ամեն շաբաթ-կիրակի մեր տանն է անցկացնում: Ես հասկանում եմ, որ ամուսինս պետք է տեսնի իր երեխային, բայց ոչ շատ հաճախ։
Կարծում եմ՝ նախկին կինն ուզում է մեր մեջ վ եճ առաջացնել՝ ամուսնուն վերադարձնելու համար: Մենք հազվադեպ ենք գնում կինոթատրոն, ներկայացումների, քիչ ժամանակ ենք անցկացնում միմյանց հետ, քանի որ ամբողջ ուշադրությունը միայն Լիգայի վրա է։
Ամուսնուս հետ ուզում եմ խոսել այն մասին, որ եթե նա ուզում է տեսնել իր աղջկան, թող ժամանակ անցկացնի նրա հետ ոչ մեր ընդհանուր տանը։ Ես այլևս չեմ հանդուրժի այս երեխային իմ բնակարանում:
