Պարզվում է,որ կա մի շատ կարևոր կանոն՝ «առաջին 3 րոպեների» կանոնը:Երբ ծնողները սկսում են հետևել դրան,ընտանիքում ամեն բան փոխվում է:Այն կանոնը իրենից ենթադրում է այն,որ պետք է միշտ դիմավորել երեխային մեծ ուրախությամբ:Կապ չունի,թե որտեղից է նա վերադառնում:
Բանն այն է,որ եթե երեխան հանդիպման հենց առաջին րոպեների ընթացքում է ինչ-որ բան պատմում:Չի կարելի բաց թողնել այդ ժամանակը:
Երբ նոր եք տեսնում երեխային,ընդամենը մի քանի րոպե ունեք,որպեսզի կարողանա հստակ իմանալ,թե ինչ է նա արել ամբողջ օրվա ընթացքում:Այդ մի քանի րոպեից հետո նոր կարող եք անցնել ձեր գործերին:Երբեմն երեխայի համար այդ մի քանի րոպեն ավելի կարևոր են ,նրա հետ անցկացրած ամբողջ օրը:
Երեխաների և ծնողների համար միասին անցկացրած ժամանակը տարբեր բաներ են նշանակում:Մեծերի համար բավական է մաիյն այն,որ երեխաները իրենց կողքին են,սակայն երեխաները այլ կերպ են ընկալում այս հասկացությունը:
Նրա համար մասին է անցնում այն ժամանակը,երբ ծնողը զբաղվում է միայն իրենով,նստում է իր կողքին,մի կողմ է դնում հեռախոսը,չի շեղվում այլ հարցերով:Իհարկե ոչ միշտ է ծնողներին հաջողվում շատ ժամանակ տրամադրել իրենց երեխաներին,սակայն նման պահերին պետք է անել այն,ինչ երեխան է ուզում:Պետք է չէ նրան առաջարկել ձեր ցանկությունները կամ ձեր տարբերակները:
Աշխատեք երեխաների հետ կապ հաստատել հենց փոքր տարիքից,հակառակ դեպքում մեծ տարիքում դա ձեզ կամ չի հաջողվի կամ մեծ դժվարությամբ կտրվի:
