Նվիրվում է իմ բոլոր ընկերներին և նրանց, ում ճանաչում եմ…ես ուզում եմ մի խոստովանություն անել:
Ես ու կինս ամուսնալուծվել ենք երեք տարի առաջ և այս ամբողջ ընթացքում չենք հանդիպել:
Բաժանվելու նախաձեռնությունն իմն էր, ես սիրահարվել էի 23 ամյա աղջկա հետ, ով կնոջիցս երիտասարդ և գեղեցիկ էր:
Սակայն, չգիտես ինչու, ես չէի ջնջում կնոջս համարը հեռախոսագրքույկիս մեջից: Նրա անունը գրանցված էր «Իմ կին-Մարի»:
Երբ ես ավտովթարի ենթարկվեցի, ծանր վիճակում տեղափոխվեցի հիվանդանոց: Բնականաբար, ոչինչ չեմ հիշում: Բայց ինձ ասացին, որ կոմայի մեջ եմ եղել:
Երբ վերջապես ուշքի եկա, պալատում չկար Անին, բայց ՆԱ այստեղ էր, իմ Մարին: Նա միակ մարդն էր, ով եկել էր ինձ մոտ:
Մարին նստած էր աթոռին և կարծես բոլորովին չէր փոխվել: Բայց նրա դեմքին կար ակնհայտ անհանգստություն: Հանկարծ նա գլուխը պտտեց դեպի ինձ և նկատեց, որ ուշքի եմ գալիս: ՆՐԱ ԴԵՄՔԸ ԼՈՒՍԱՎՈՐՎԵՑ, ԺՊԻՏ ՀԱՅՏՆՎԵՑ:
Նա քնքուշ ձայնով ասաց.
—Սա այնքան նման է քեզ, դու միշտ էլ հայտնվել ես նմանատիպ պատմությունների մեջ,- ասաց նա, — ի՞նչ ես ուզում՝ բերեմ քեզ համար:
Ես այնքան եմ ուզում ժամանակը հետ տալ…Այնքան եմ ցավում, որ այսքան տարի դավաճանել եմ նրան…Ներիր ինձ, իմ Մարի…
