Վաղ մանկությունից երազել եմ առանձին ապրելու մասին: Իմ անձնական տարածքը միշտ խախտվել է, քանի որ ծնողներս անդադար մտնում էին իմ սենյակ: Ուսումս ավարտելուց հետո կարողացա լավ աշխատանքի տեղավորվել:
Արդեն մի քանի տարուց հիփոթեքով տուն գնեցի: Ներդնում էի իմ բոլոր միջոցները, որպիսի վերանորոգեմ և կահավորեմ իմ տունը, նաև վճարումները կատարեմ: Կարելի է ասել, ես երջանիկ էի…Սակայն երեք ամիս անց ամեն ինչ փոխվեց: Հայրս խմած վերադարձել էր տուն, որոշել էր ծխել, սակայն ծխելու ընթացքում քնել էր:
Դա դարձել էր հրդեհի պատճառ: Այրվել էր ամեն ինչ, բարեբախտաբար ծնողներս ողջ էին մնացել: Միայն թե հայրս մի քանի այրվածքներ էր ստացել:Հիմա իմ ամբողջ գումարը գնում է ծնողներիս վրա: Ստիպված եմ վճարել հորս թանկարժեք բուժման համար: Նրանք իմ տուն են տեղափոխվել և չեն պատրաստվում հեռանալ, քանի որ ապրելու տեղ չունեն:
Լինելով թոշակառու՝ ծնողներս չեն կարող իրենց թույլ տալ վարձով ապրել:Բնականաբար իմ տան բարեկարգման մասին խոսք չի էլ գնում, որովհետև ես այդքան շատ չեմ վաստակում: Ամբողջ աշխտանքս ջուրն ընկավ:
Պարզ է, որ ծնողներիս տնից չեմ հանի…ստիպված պիտի մոռանամ անձնական տարածք ունենալու երազանքիս մասին:
