Էմման ծնվել է գյուղում և ապրել այնտեղ մինչև միջնակարգ դպրոցն ավարտելը։ Նա ապրում էր մոր հետ։ Նա երբեք չի տեսել իր հորը: Նրա մայրը հանդիպել է հորը երիտասարդության տարիներին, հանդիպել են ընդամենը մի քանի անգամ, իսկ հետո նա պարզապես անհետացել է։ Մանկուց մայրը գրեթե ուշադրություն չէր դարձնում երեխային, ավելին,
նա պարզապես չէր սիրում Էմմային, նրան համարում էր իր բոլոր անախո րժությունների պատճառը, որ դստեր պատճառով էր, որ նա չհասավ այն ամենին, ինչի մասին երազում էր։ Աղջիկը ինքնուրույն մեծաց ավ։ Էմման ժամանակի մեծ մասն անցկացրել է փողոցում։ Երբ նա գնում էր դպրոց, մայրը նույնիսկ չգիտեր, թե ինչպես է նա սովորում այնտեղ և արդյոք նա ընդհանրապես դպրոց հաճախում է։
Ինը ավարտելուց հետո մայրը նրան ուղարկեց մորաքրոջ մոտ՝ քաղաք, որպեսզի նա ավարտի տասներորդ, տասնմեկերորդ դասարանները։ Այնտեղ էլ նա ոչ ոքի պետք չէր, մորաքույրը երկու երեխա ուներ։ Էմման ավարտեց միջնակարգ դպրոցը և ընդունվեց բժշկական ուսումնարան։Այնտեղ նրան հանրակացարանում սենյակ տվեցին և նա հանգիստ շունչ քաշեց, որ վերջապես ոչ մեկի կյանքը չի փչացնի։
Նա լավ էր սովորում: Մայրը չէր հետաքրքրվում դստեր ճակատագրով, էլ չասած օգնության մասին։ Ֆինանսների հետ կապված շատ դժվար էր, կրթաթոշակը չնչին էր, ուստի Էմման սրճարանում մատուցողուհի աշխատանքի ընդունվեց, երեկոյան աշխատում էր։ Աշխատավարձը մեծ չէր, բայց թեյավճարով բավական էր։ Մի երեկո մի երիտասարդ մարդ եկավ այս սրճարան:
Այնտեղ նա ծանոթաց ավ այդ երիտասարդի հետ, ով պարզվեց հարուստ ընտանիքից է: Մի քանի ամիս անց Հենրիկը ամուսնության առաջարկյություն արեց Էմմային: Հարսանիքը պարզապես հիանալի էր: Հյուրերը շատ էին, նրանց թվում էր Էմմայի մայրը։ Անկեղծ ասած, նա իրեն գեղեցիկ չէր պահում և անընդհատ բոլորին ասում էր, թե ինչ խեղճ մայր է և որքան լավ է դաստիարակել իր դստերը։
Շատ զ զվելի էր ու ամոթալի։ Հարսանիքից հետո նա չէր շտապում վերադառնալ գյուղ։Երբ Էմման հարցրեց այս մասին, նա լկ տիաբար պատասխանեց, որ չի ցանկանում վերադառնալ: Էմման շփոթվեց: Նա չէր ուզում տեսնել մորը: Փեսան , թերևս, չցանկաց ավ, բայց, այնուամենայնիվ, թույլ տվեց կնոջ մորն ապրել իրենց հետ։ Նրանք երեք սենյականոց բնակարան ունեին, ուստի բավական տեղ կար։
Նրան չէին պատրաստվում վտ արել, ինչ էլ որ լինի, մայր է։ Բայց նա չկարողացա վ հանգիստ ապրել, նա սկսեց փեսայից փող խնդրել իր մանր ծախսերի համար։ Նա չմերժեց նրան, բայց նրան անհրաժեշտ գումարներն ավելի ու ավելի էին աճում և դա սկսեց անհանգստացնել փեսային։ Ավելին, Էմմայի մայրն սկսեց բնակարան հրավիրել մի քանի անհասկանալի ընկերուհիների,
որոնք իրենց բավականին տգեղ էին պահում։ Դա տևեց մեկ տարի։ Նորապսակների համբերությունը վերջացավ։ Նրան դռնից դուրս հանեցին։ Շուտով նորապսակները նոր համալրում կունենան ընտանիքում։ Նրանք ապրում են երջանիկ ու ընկերասեր ընտանիքում, սակայն հարսի մոր առաջ մեղքի զգացումը չի լքում նրանց։
