Իմ հարաբերությունները ամուսնուս ծնողների հետ միշտ լարված են եղել։Ես դեռ մի կերպ կարող էի ընդհանուր լեզու գտնել սկեսուրիս հետ, բայց սկեսրայրս ինձ համար մի ամբողջ խն դիր էր։ Նա սիրում է ղեկավար լինել, ղեկավարել բոլորին, իսկ ես, իհարկե, չեմ կարող դա տանել: Ես նման ընտանիքում չեմ մեծացել, ծնողներս միշտ հավասարության կողմնակից են եղել։ Ես զգուշացրել էի ամուսնուս, որ չեմ կարողանա ընդունել փոփոխությունները։
Ամուսինս վստահեցնում էր, որ դա թույլ չի տա։ Համաձայն էր ինձ հետ։ Հինգ տարվա ամուսնության ընթացքում ակնարկ անգամ չկար, որ ես պարտավոր եմ եփել, մաքրել, լվացք անել։ Ով ժամանակ ուներ, նա էր անում։ Առանց կո նֆլիկտների չես կարող, բայց ընդհանուր առմամբ մեզ մոտ ամեն ինչ լավ էր։ Մենք կշարունակեինք խաղաղ ապրել, եթե չլինեին նրա ծնողները։
Սկեսրայրս անընդհատ ուզում էր ինձ նվա ստացնել։ Վերջերս նա ընդհանրապես ասաց, որ վաղուց ժամանակն է, որ երեխա ունենանք: Ես շոկի մեջ էի։ Նա փորձեց կատակել, բայց նա շարունակեց: Իսկ ամուսինս դա լսեց ու դեմ չեղավ։ Մենք երեխաներ չունենք, որովհետև ամուսնուս աշխատանքից ազատել են, բայց ընդհակառակը, ես առաջխաղացում եմ ստացել։ Եթե հիմա գնամ ծննդաբերության, ուրեմն մեր տանը սով է լինելու:
Օրերս գնացինք սկեսուրիս ծննդյան խնջույքին։ Ամուսնուս հայրը շատը էր խմել և սկսեց ամուսնուս ասել, որ նա պետք է ինձ արգելի աշխատել, այլապես թոռներ չեն լինի։ Չկարողացա ինձ զսպել և ամեն ինչ արտահայտեցի ֆինանսական վիճակի մասին։
Ամուսինս տանը չէր երևացել, մի քանի օր հետո եկավ, ինձ մե ղադրեց իրեն խա յտառակելու մեջ։ Նեղացած գնաց, ինձ հետ չխոսեց: Ես ներո ղություն խնդրեցի սկեսուրիցս, որ փ չացրել եմ նրա տոնը: Նա ասաց, որ ներո ղություն խնդրեմ նաև ամուսնուց, բայց ես չեմ պատրաստվում դա անել։ Կարծում եմ, որ իմ տեղում բոլորը նույնը կանեին։
